Pranjani
Član Opštinske lige
Kada je nekolicina omladinaca iz Pranjana i okoline, odlučila da, davne, 1936. godine osnuje fudbalski klub, mnogima tada nije bila jasna potreba za tim, a, ruku na srce, niko se nije ni nadao da će pranjanski fudbalski klub pronositi slavu ovog kraja širom Srbije, ali, i bivše SFRJ. O prvim danima organizovanog loptanja u Pranjanima, dugo i često je pričao Dragan Vidaković, jedan od osnivača kluba i čovek koji je, bilo kao igrač, predsednik ili sekretar kluba, uz svoje „mezimče“ bio do poslednjih dana svog života, dakle, više od sedam decenija.
Klub su osnovali mladi pranjanci, medju kojima su prednjačili oni što su se tih godina nalazili na studijama u Beogradu. Medju njima je bio i Božidar Prodanović, poznati akademski slikar, a prvu postavu su činili i nekolicina naših prijatelja koji nisu bili iz sela, ali, pošto su klubovi bili prava retkost, a oni su bili dobri igrači, bili su članovi kluba, koji se u početku zvao „Pranjanac“. Prvu utakmicu klub je odigrao u Dobrinju kod Požege, 28. avgusta 1936 godine, jer je tad u tom selu bio seoski vašar, pa je tom prilikom i odigrana utakmica izmedju dva sela. U prvim danima, odnosno, sve do Drugog svetskog rata, tadašnji „Pranjanac“ je svoje utakmice odigravao na improvizovanom igralištu pored Plane, u „Prodanovića čairu“. Nakon rata, obnavljanjem rada kluba, igrači se sele na igralište na „Popović polju“, iznad crkve u Pranjanima. Tu su, prema sećanjima starijih ljubitelja fudbala, odigrane neke od atologijskih utakmica. Početkom pedesetih godina dvadesetog veka dolazi do promene imena kluba, koji počinje da nosi ime rudnika magnezita „Brezak“. Rudnik je u narednih pola veka bio i generalni sponzor kluba, a mašine i radnici iz ove firme su u najvećoj meri učestvovali i u izgradnji novog igrališta i upravne zgrade na novoj lokaciji, ponovo pored Plane, ovoga puta ispod pranjanske zdrvastvene stanice. Prva utakmica na novom stadionu je odigrana aprila 1988. godine, kada je u okviru kup takmičenja, gornjomilanovački „Metalac“ pobedio „Brezak“ rezultatom 3:1. Tokom izgradnje stadiona, „Brezak“ je svoje utakmice igrao na igralištu u obližnjoj Gojnoj Gori. Fudbaleri u, tradicionalnoj, zeleno-crnoj opremi, igrali su tokom svog postojanja u mnogim ligama, od opštinskog, preko okružnog ranga, pa sve do Zapadno-moravske i Šumadijske lige, kako su se nekada zvali rangovi takmičenja u kojima se „Brezak“ takmičio. Ipak, činjenice govore da je najveći uspeh „Brezak“ napravio kada je, u sezoni 1996/97 igrao baraž za popunu Zone „Morava“, ali je u dvomeču bio slabiji od ekipe „Luna Avijatičar“. Prethodno su pranjanci zauzeli drugo mesto u Okružnoj fudbalskoj ligi, iza prvoplasiranog „Spartaka“ iz Trnave. Na čelu kluba te sezone je bio Dragan Stanojević-„Pane“, dok je sa klupe „komandovao“ Aco Krivošej, bivši trener sarajevskog „Željezničara“, dubrovačkog „Gošk-Juga“, „Iskre“ iz Bugojna, ali i „Orlovca“ iz Mrčajevaca i „Takova“ iz Gornjeg Milanovca. Tim „Brezaka“ je najčešće igrao u sastavu „Veda“ Lazović, Milan Gavrović, Zoran Vasiljević, Zoran Gavrović, Rajko Nikitović, Milija „Šolja“, Aco Nikitović, Dragan Gavrović, Dejan Budisavljević, Radovin „Greba“, dok je kapiten bio Aco „Ginić“. Iako su ovi igrači ostvarili, prema opštem mišljenju, najveći uspeh „Brezaka“, i prethodne generacije su ostavile neizbrisiv trag u klubu. Možda najpopularniji igrač u istoriji „Brezaka“ je Trifun Gavrović, koji je navijače osvojio svojom srčanošću i britkošću, nastupajući godinama na poziciji desnog beka. Takodje, poštovanje navijača svakako je zaslužio i „Vrba“ Nedeljković, koji je dres „Brezaka“ nosio i kada je već duboko bio zašao u petu deceniju života. Svojim lucidnim potezima, mesto u istoriji kluba osvojili su i Radoš „Svelovac“ i Stevo Budisavljević. Svakako najbolju individualnu karijeru od svih igrača koji su nastupali za pranjanski klub, ostvario je bivši fudbaler čačanskog „Borca“ i amaterski reprezentativac Jugoslavije, Žiko Jelić. Decenijama kasnije, ljubitelji fudbala u Pranjanima, ali i širom moravičkog, šumadijskog i zlatiborskog okruga, sećaju se britkih bekova Minje i Nikole „Jolovca“, pamte posvećenost klubu četvorice braće Popovića, smirenost „libera“ Đilasa i Dragana „Šećera“, parade golmana Djoka „Švabe“, Ikca, Ganca... Pamte pranjanci i kako je doktor Miško „Kiriz“ Radišić godinama „ginuo“ na terenima brajeći boje „Brezaka“. Dugogodišnji direktor škole u Takovu, Dragan Pašić, zbog svog fudbalskog umeća koje je pokazivao u „Brezakovom“ dresu, umesto „Pale“, dobio je nadimak „Pele“, po „Kralju fudbala“. Takodje, tokom višedecenijskog postojanja kluba, zeleno-crne boje su branili mnogobrojni igrači iz Čačka, Gornjeg Milanovca i Požege, koji su ostavili neizbrisiv trag u srcima navijača „Brezaka“. Ipak, kao najveća legenda kluba, izdvaja se već pomenuti Dragan Vidaković, koji je, osim što je osnovao klub, u njemu bio dugogodišnji igrač, trener, sekretar i predsednik. Poslednjih godina svog života, ustupajući mesto mladjima, Dragan Vidaković je bio počasni predsednik kluba, a, osim brojnih nagrada i priznanja, bio je i dvostruki dobitnik nagrade za životno delo od strane Opštinskog fudbalskog saveza. Ipak, mnogoborjnim generacijama fudbalera „Brezaka“ ostaće u sećanju kao čovek koji je umeo da iskritikuje, ali i da nagradi igrače i stručni štab, po pravilu kesicom bombona, a, u slučaju značajnije pobede i gutljajem „nanovače“ iz njegove čuvene polulitarske flašice. Fudbalski klub „Brezak“ danas je organizacija koja iza sebe ima svetlu prošlost, perspektivnu budućnost, ali i sadašnjost koje se niko ne bi postideo...
Registrovani igrači:
Stanojević P. Miloš, Stanojević A. Marijan, Gavrović D. Zoran, Blagojević D. Dejan, Stanojević M. Aleksandar, Lozo Ž. Bojan, Baralić B. Ivan, Veselinović B. Radovin, Tolić Z. Miloš, Milovanović Ž. Milomir, Marković M. Aleksandar, Tomović M. Nenad, Mićović M. Dejan, Milovanović B. Aleksandar, Bralović A. Miroslav, Albijanić B. Stefan, Milisavljević Lj. Milan, Blagojević Z. Vladimir, Veselinović M. Obrad, Gavrović Z. Milutin, Stanojević A. Nikola, Mićović M. Radiša i Radojević S. Dušan,čl. 33 (preregistracija).